NaNoWriMo

Ek het besluit om die mal perd op te klim en het gister geregistreer en ingeskryf vir National Novel Writing Month. Ek wou nog altyd ‘n boek skryf en nou ja, mens moet seker êrens begin. Ek moet 50 000 woorde in 30 dae skryf, m.a.w. 1667 woorde per dag. Waar ek die tyd gaan kry, weet ek nie, maar mens sal niks gedoen kry as mens nie iewers begin nie. So, dalk sal ek in die nag moet opstaan en skryf, of vroeg in die oggend voor werk, of etenstyd, of teetyd – maar skryf gaan ek skryf. Even if it kills me 😈

Ek het ook reeds ‘n “plot” en nou wil ek graag hoor wat is julle opinies daarvan. Onthou, die fyner detail moet ek nog gaan uitwerk en ook bietjie navorsing doen – ek het darem nog 13 dae oor (amptelike skrywery begin 1 November)

Die storie gaan basies kortliks hieroor:

Dis die jaar 2060 (ja, so bietjie futuristies). Daar is 4 vroue – ‘n oumagrootjie, ‘n ouma, ‘n ma en ‘n dogter. Die storie begin op die oumagrootjie se 100ste verjaarsdag, wat ook die dogter se 21ste verjaarsdag is. Die dogter se ma lewe nie meer nie – hoe sy dood is, is deel van die storie.

Die oggend van die verjaarsdae word die dogter wakker van die oumagrootjie se kitaarspel in die sitkamer. Sy gaan sit by die oumagrootjie en hulle twee gesels en die gesprek loop na die dogter se ma toe en dan gaan dit terug en speel in die verlede af.

Op 12 Oktober 2011 het alles begin toe Blackberry vir drie dae afgegaan het. 12 Desember 2011 gaan die internet ook af – ek sal nog besluit vir hoe lank. So begin alles geleidelik in duie stort. Kommunikasie gaan agteruit – banke se OTM’e werk soms en soms nie, ensovoorts – hier moet ek nog meer detail navors. Daar sal kragonderbrekings wees, petrol tekorte, water tekorte…

12 Desember 2012 – Uiteindelik stort die hele elektrisiteitsnetwerk in duie – die wêreld se hele infrastruktuur stort in duie – niemand is seker wat het gebeur en hoekom nie – dit kan moontlik deur ‘n kosmiese storm veroorsaak gewees het – maar kommunikasie is swak en mense begin plunder en bos gaan.

Dan gaan my verhaal verder oor hoe die oumagrootjie gevlug het, in die nag, vir 14 dae, na die ouma (oumagrootjie se dogter) wat op ‘n plaas in die Karoo gebly het. Hier sal ek nou meer uitbrei oor haar ervarings. Die ouma is op hierdie stadium swanger met die ma. Uiteindelik besluit die familie en nog ‘n paar mense van die omgewing om terug te gaan Kaap toe, en hulle besluit die beste plek om te gaan bly, is Robbeneiland, wat toe al reeds ‘n paar jaar verlate staan, as gevolg van swak bestuur deur die regering.

Ook hier sal ek uitbrei oor die hele tog soontoe en al die ervarings. Daar sal ook vertel word hoe die oumagrootjie boeke gesteel het uit biblioteke en huise, waar daar nie meer mense was nie, of waar die mense dood is – sodat daar iets van die geskrewe woord bewaar sal bly vir die nageslag. Onthou – daar is geen elektrisiteit meer nie, geen internet, geen selfoon-opvangs nie. Die beskawing is basies terug by Jan van Riebeeck se tyd. En orals is rowers – struikrowers langs die pad, bendes in die stede, ensovoorts.

En so sal die storie loop, tot waar die oumagrootjie en die dogter op beide se groot verjaarsdae in die sitkamer sit en onthou hoe dit eens was en hoe dit nou is.

Dis losweg die “plot” van my storie. Daar moet nog baie dinkwerk en agtergrond werk gedoen word en dalk byt ek meer af as wat ek kan kou, maar ek wil mos nou ‘n storie skryf, so ek kan óf groot gaan óf huis toe gaan.

Wish me luck. En as ek skaars is hier – nou weet julle hoekom 🙂 Ek sal so teen die einde van die maand die blog, waar ek die storie gaan skryf, se adres hier gee.